عنوان یافت نشد

دیک واقعا نمیدونم چی بنویسم

یادمه چند سال پیش که اومدم پست بذارم برگشتم یه نگاهی به نوشته های قبلی انداختم

دیدم کلا آه و ناله و فغان

گفتم بس کن دیگه چخبرته

چرا اینقد حالت خرابه

الانم اومدم پشت بذارم دقیقا همین حس رو داشتم :)

انگار این حس همیشه بوده و بحث دیروز و امروز و یکی دوماه پیش و یکی دوسال پیش هم نیست

همانا خداوند انسان را در رنج آفرید

و اینکه چرا من همه اش فکر میکردم مم اونموقع حالم خیلی خوب بود

درصورتی که اونموقعام حالم بد بوده

تنها چیزی که در حال حاضر تو ذهنم میاد اینه که خلق انرژی های مثبت داشته باش

مثلا به آدم هایی که دوست دارن فکر کن

به کارهایی که در دست انجام داری فکر کن

ورزش کن

به آینده فکر کن

و کارهای قشنگ قشنگ انجام بده

بکش بیرون از گوشی و از مجازی و اینا

به فکر خودت باش دخترجون

همونجوری که اون پسر تماما بفکر خودش بود

نه مثل اون بشر تا اون حد خودخواه

ولی به اندازه خودت ، خودت رو بخواه ❤